www.smoczakrewlarp.fora.pl

Ankalime

Właściwa nazwa:

Konfederacja Imperium Ragnar, Królestwa Ellaray i Autonomii Amrunbar

Konfederacja istnieje od bardzo niedawna i składa się z trzech niezależnych państw:

Królestwo Ellaray (11)

Gdy smok zginął chaos opanował niemal cały Malkador. Królestwa były niszczone lub rozpadały się same gdy smocza krew przestała zapewniać władcom posłuch. Widząc co dzieje się na świecie, mieszkańcy Thorawaith wycofali się w swoje góry. Ukryli się w tajemnych siedzibach i wyżłobionych w trzewiach gór twierdzach, odcięli się od reszty Malkadoru. Przez lata zapomniano o nich. Puszcze Thorawaith rozrosły się i skryły dawne osady i pola uprawne.

Przywódcy ocalałej ludności wierzyli, że przetrwanie zapewni im tajemnica. Zabroniono osiedlać się poza górskimi dolinami i skalnymi twierdzami. Góry były w tym celu idealne – zapewniały schronienie i możliwość życia w ukryciu. Nie dostarczały jednak odpowiedniej ilości żywności – żyjące w potokach ryby i niewielkie pola uprawne nie starczały, by wyżywić całą populację. Dlatego rozwinęła się kasta zwiadowców, którzy polowali w otaczających góry lasach. Zwiadowcy cieszyli się powszechnym szacunkiem – znali tajemne górskie ścieżki, dostarczali żywność oraz dbali o to by nikt nie dowiedział się o istnieniu ukrytych osiedli. Patrolowali lasy, przenosili wiadomości, pilnowali porządku i byli główną siłą zbrojną.
Chociaż większość gryfich jeźdźców zginęło w trawiących dawny Ithrildor wojnach, uratowano wiele piskląt, które zabrano w góry. Tam rosły i rozmnażały się, a ludzie dbali o nie i przygotowywali do roli wierzchowców. Po wielu latach udało się doprowadzić do odrodzenia gryfich oddziałów.

Gdy góry zaczęły robić się ciasne a zwierzyna łowna przestała wystarczać dla rosnącej populacji, główny zwiadowca Ellessar postanowił, że czas wyjść z ukrycia. Przy pomocy gryfich oddziałów zajął Thorawost i przywrócił twierdzy jej dawną świetność. Od dawna już podejmował wszystkie ważne decyzje, nikt więc nie oponował gdy obwołał się królem. Korzystając z gryfich jeźdźców i oddziałów łuczników składających się ze zwiadowców opanował całe tereny dawnego Thorawaithu.

Po założeniu Ellaray, król Elessar musiał zająć się rozwojem królestwa. W związku z tym uruchomiono stare kopalnie srebra i nawiązano kontakty handlowe z sąsiednimi państwami. Przez lata współpraca układała się bardzo korzystnie. Gdy padła propozycja zawiązania konfederacji król Ellessar nie wahał się długo.

Imperium Ragnar (12)

Państwo powstało w odrębie dawnej krainy Sirionath, toteż pod kątem geografii jest ono jej właściwie identyczne: fauna i flora charakterystyczne dla strefy klimatów umiarkowanych, duża połać kraju zajęta przez lasy i pola, poprzecinane gdzieniegdzie wstęgami rzek spływających z gór w Królestwie Ellaray czy odbudowanymi w drugim stuleciu istnienia Imperium gościńcami. Na tych ulokowane są z kolei otoczone kamiennymi murami miasteczka oraz – liczniej – wioski. Jedynym prawdziwie okazałym założeniem urbanistycznym jest odtworzone na ruinach Siovale po raz drugi kamienne Minasidh, które wokół okazałego dworu Imperatora skupia kilka tysięcy mieszkańców. Liczba ludności w pozostałych skupiskach nie przekracza zaś dziewięciu setek, które zajmują się wszelkimi rodzajami fachów, jakie wyobrazić sobie można w społeczeństwie wieków średnich, przede wszystkim zaś uprawianym dzięki żyzności gleb dorzecza Harnen rolnictwem, skupionym głównie wokół nadrzecznych złóż gliny rzemiosłem oraz kupiectwem, które to z kolei rozwinęło się w ciągu ostatnich dziesięcioleci tak wysoko, że tutejszy imperiał być może zaczyna wypierać obce waluty, a handlarze Imperium zostali niedawno rozesłani po wszystkich zakątkach Konfederacji, aby pokazać w ościennych krajach, jak należy prowadzić interesy. Nieobca jest Vralianom również wojaczka, choć płynąca w ich żyłach krew barbarzyńców rozrzedziła się na przestrzeni wieków, sprawiając, że nie czuć już w nich dusz wojowników, jakich można byłoby spodziewać się po spadkobiercach berserkerów zza Gór Czarnych. Zaskakująco „nie barbarzyńskie” wydać się mogą także obyczaje Ludzi Północy, choć wnikliwemu obserwatorowi nie ujdzie zapewne pewna doza wspólnej im wszystkim gruboskórności i szorstkości; o rodowodzie Vralian świadczyć mogą też wyróżniające ich na tle rdzennych mieszkańców tego regionu – których po wojnie, jaka toczyła się w dorzeczu Harnen ponad sto pięćdziesiąt lat temu, wielu nie zostało notabene – dość wysokie na ogół, barczyste sylwetki. I jakkolwiek z racji rzeczonej jednolitości etnicznej Imperium Ragnar w kraju raczej nie występują tendencje odśrodkowe na tle narodowościowym, dodatkowym czynnikiem, który wpływa na jeszcze większą konsolidację społeczną państwa, jest wywodzący się z Vralii kult Bogini, spajający nie tylko poszczególne regiony Imperium, ale również wszystkie trzy państwa Konfederacji REA.

Autonomia Amrunbar (19)

Jest to powstałe na ruinach tyberiańskiej La Valetty elfickie księstwo. Zamieszkujący tu Elfówie w ciemnych wiekach zaczęli głosić hasła powrotu do natury, i kraina w ciągu dwóch wieków uległa znacznemu zalesieniu.
Elfowie z Amrunbar żyją w luźnych grupach wędrujących po lasach. Posiadają tylko jeden większy ośrodek - stolicę, której pozostawiono dawną nazwę La Valetta. Tutaj mieszka władca i jego dwór, tutaj też gromadzą się Elfowie podczas świąt czy innych ważnych wydarzeń. Tutaj też przebywają ci z mieszkańców kraju, którzy bardziej niż drzewa kochają dawną wiedzę i starają się odtworzyć dawno zapomniane nauki.
Dość zaskakującym było wejście Autonomii w skład Konfederacji, powszechnie przypisuje się ten fakt ogromnemu wpływowi, jaki ma na władczynię tego kraju Arcykapłanka kultu Bogini, który został przez elfów przyjęty przed wiekiem.

Ankalime

Religia

Religia jest najsilniejszym spoiwem Konfederacji.
Jest to przyniesiony przed wiekami vraliański kult Bogini.
W każdym z krajów Konfederacji ma on jednak nieco inne oblicze.
W Imperium Ragnar jego znaczenie przypomina nieco znaczenie Smoczego Kultu w dawnym Malkadorze - jest to przyjęta powszechnie religia, która utraciła swą północną "dzikość" - kapłanki są medyczkami, nauczycielkami, ale także coraz częściej zajmują wysokie stanowiska w administracji, a nawet armii. Obchodzone są dawne święta, jednak często jako element folkloru bardziej niż manifestacja wiary.
Elfowie z Amrunbar zaadaptowali religię na swój sposób. Dla nich Bogini jest uosobieniem sił przyrody, wszechmatką dającą i odbierającą życie, strzegącą jego cyklu. Elfowie nie przyjęli ani nie wytworzyli struktur kapłańskich - kimś w rodzaju kapłanki jest jedynie władczyni, której jedną z najważniejszych funkcji jest przewodzenie świętom Bogini, które w Amrunbar nierozdzielnie związane są z cyklami przyrody. (Od czasu przyjęcia wiary w Boginię na tronie Amrunbar zawsze zasiada kobieta, nazywana Cannahiril - wezwana przez Panią). Jednak kolejne Arcykapłanka otaczana jest w Amrunbar ogromnym szacunkiem i jest bliską przyjaciółką i najbliższą doradczynią włądczyni.
W Ellaray przetrwał kult Bogini w najbardziej niezmienionej postaci - tutaj nadal wierzy się w Nią jako surową Panią, wiodącą do boju Śnieżne Demony. Ponadto, szczególnie wśród ludu Eren, zamieszkującego najwyżej położone doliny, z których wywodzą się Gryfi Jeźdźcy, panuje przekonanie, że Arael I była wcieleniem Bogini, i że jest nim każda kolejna Arcykapłanka (stąd też przede wszystkim pojawiła się tradycja, zgodnie z którą każda kolejna Arcykapłanka przyjmuje imię Arael).

Ankalime

Władcy Konfederacji

Księżniczka Meliana Galathilien, władająca Autonomią Amrunbar - niewiele można na razie powiedzieć o tej młodziutkiej, szczególnie jak na elfie standardy, władczyni. Wstąpiła na tron zaledwie przed siedmioma laty, i wydaje się być nadal zaskoczona tym faktem. Bardzo polega na radach Arcykapłanki Arael IV, szczególnie w sprawach dotyczących polityki zagranicznej. Wielu uważa, że w istocie to Arcykapłanka rządzi Autonomią. Księżniczkę bardziej niż władza interesuje gromadzenie i odzyskiwanie dawnej elfiej wiedzy i nauki.

Draugnimir III Horstensen – syn Imperatora Kergara II, człowiek stosunkowo niestary, bo liczący sobie nie więcej niż trzydzieści wiosen. Władanie objął 12 lat temu, w roku 188 Kalendarza Imperium (liczonego od momentu śmierci Ragnara Horstensena). Jakkolwiek na ogół sprawia wrażenie statecznego polityka i wnikliwego obserwatora, rzadko okazując jakiekolwiek wyższe emocje, ci, którzy mieli okazję spędzić dłuższy czas w jego towarzystwie, zdają sobie sprawę z imperialistycznych aspiracji Draugnimira i z jego pragnienia nadania Inperium pozycji, jaką niegdyś zajmowało państwo Ragnara. Wyrazem tych dążeń jest powstała w roku 194 KI z jego inicjatywy Konfederacja Imperium Ragnar, Królestwa Ellaray i Autonomii Amrunbar, z ramienia – czy może raczej na czele – której zamierza on dalej rozszerzać swoje wpływy. Dlatego niektórzy spośród tych, którzy bywają u jego boku, wskazują na pewną dozę niechęci czy wyższości, z jaką wydaje się niekiedy odnosić wobec władców pozostałych państw Konfederacji i kapłanek w służbie Bogini, nie wyłączając samej Arael IV. Charakterystyczną jego cechą jest również specyficzny strój, przywodzący na myśl modę panującą niegdyś we Vralii. Złośliwi szeptają o nim, że ma czynić niezbyt słuszną posturę Imperatora groźniejszą i poważniejszą.
Pełna tytulatura:
„Draugnimir III Horstensen,
Imperator Ragnar, Wódz Vralian, Wódz Ithirildorian, Wódz Illyrian, Wybraniec Bogini, Pan na Minasidh etc. etc.”

Król Elessar II, władca Królestwa Ellaray - to nie tylko znakomity strateg, który po kilkuset latach najpierw niewoli a potem rozbicia i niedostatku wprowadził Ellaray na mapę Malkadoru, ale również zapobiegliwy gospodarz, nie szczędzący trudu, by uczynić swój kraj bogatym i mającym znaczenie w świecie. To władca dumny i niezależny, choć gotów do współpracy, gdy służy to interesom jego i kraju.

Arcykapłanka Arael IV Ancalima - zaiste intrygująca postać. Szara Eminencja dworu Amrunbar, doradczyni Imperatora Draugnimira III Horstensena, generał wojsk Królestwa Ellaray... To głównie jej działaniom Konfederacja zawdzięcza swe istnienie. Wyznawcy Bogini kochają swą Arcykapłankę. Ci "mniej zaangażowani religijnie" zaczynają z niepokojem szeptać, że jej ambicje są nie mniejsze niż pierwszej Arael...